chor. Bronisław Galan
ps. „Jur”
ur. 1899r. w Paczółtowicach

W 1918r. wstąpił jako ochotnik w szeregi krakowskiej jednostki Odrodzonego Wojska Polskiego. Z pośpiesznie zorganizowanym batalionem został skierowany na Śląsk Cieszyński, gdzie Czesi zdradziecko naruszyli ustaloną, wytyczoną granicę i zbrojnie usiłowali zagarnąć ziemie zamieszkałe przez Polaków. Przybyłe krakowskie jednostki uzupełniają 11 Pułk Piechoty. Z pułkiem brał udział w bitwie pod Skoczowem w lutym 1919 roku. Po ustaniu walk Galan Bronisław w składzie 1 Kompanii 11 pułku piechoty strzegł granicy nad Olzą. Gdy w 1920 roku nawała bolszewicka zalewała kraj, prąc na Warszawę, z pułkiem został przerzucony do walki w jej obronie. Z siłami skoncentrowanymi nad rzeką Wieprz brał udział w uderzeniu na skrzydła i zaplecze wojsk bolszewickich okrążających Warszawę. W uporczywych walkach wróg został wyparty w kierunku na Siedlce, Bielsk Podlaski, Grodno. Po przekroczeniu rzeki Niemen brał udział w walkach o forty twierdzy w Grodnie. Po zakończeniu wojny z bolszewikami, jako wzorowy żołnierz został odznaczony medalem „Medal za wojnę 1919 – 1920” i skierowany do szkoły podoficerskiej. Po ukończeniu szkoły z wyróżnieniem pozostał w służbie w Wojsku Polskim jako podoficer zawodowy z przydziałem do 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie. Jako wyróżniający się w służbie awansował na kolejne stopnie wojskowe, uzyskując w 1932 roku stopień starszego sierżanta, oraz przydział na stanowisko szefa kompanii w II Batalionie 4.P.S.P. A potem na funkcje instruktora Szkolnego Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5A. Pokojową służbę w Wojsku Polskim przerwał najazd niemiecki na nasz kraj we wrześniu 1939 roku. W kampanii wrześniowej brał udział ze swym macierzystym 4 Pułkiem Strzelców Podhalańskim wchodzącym w skład 21 Dywizji Piechoty Górskiej, dowodzonej przez generała Józefa Kustronia. 1 września z pułkiem odpierał ataki XVII Korpusu piechoty niemieckiej pod Skoczowem, następnie toczył boje na trasach odwrotu pod Kasiną, Myślenicami, Wiśniczem, Radłowem, Tarnobrzegiem, Janowem Lubelskim nad Tanwią i w okrążeniu pod Księżopolem, Ułazowem gdzie dostaje się do niewoli niemieckiej. Po ucieczce z niewoli przybył do Paczółtowic, swojej rodzinnej wsi. Wierny żołnierskiej przysiędze, świadomy swego obowiązku walki z najeźdźcą, przez znajomych podoficerów nawiązuje kontakty z organizującą się w rejonie Krzeszowic Armią Podziemną. Przyjmując ps. „Jur” wstąpił w szeregi Związku Walki Zbrojnej później Armii Krajowej. Wykonując otrzymane zadania, organizuje na terenie Paczółtowice i Dębnika pluton w składzie trzech drużyn z którymi wchodzi w skład Placówki „Sternik” Z.W.Z. Pod-Obwodu Z.W.Z. Krzeszowice. Prowadził Szkolenia bojowe, organizował uzbrojenie i wyposażenie. Po powołaniu w 1942r. Armii Krajowej z plutonem wchodzi w skład 1 Kompanii I Batalionu już Obwodu Armii Krajowej Krzeszowice, a w ramach prowadzonej akcji odtwarzania Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej, w skład 12 Pułku Piechoty Armii Krajowej Obwód Krzeszowice. W jesieni 1943r. po aresztowaniu przez niemców dowódcy 1 Kompanii ppor. Franciszka Górskiego ps. „Sternik”, obejmuje dowództwo 1 Kompanii, został awansowany na stopień Chorążego W.P. Przejął też po ppor. „Sterniku” komendę nad Szkołą Podoficerską Obwodu A.K. Krzeszowice. Doprowadził do końca szkolenie teoretyczne i praktyczne pierwszego turnusu Szkoły, którego elewi po mianowaniu na stopnie podoficerskie, zasiliły kadrę dowódczą kompanii liniowych, plutonów dywersji bojowej 12 P.P. A.K. Obwód Krzeszowice. Z dowodzoną kompanią, z wybranymi żołnierzami podległych plutonów wykonuje zadania:
– utrzymania łączności,
– zdobywania broni i amunicji,
– osłony przerzutów broni,
– penetracji terenu, rozpoznanie punktów obrony nieprzyjaciela,
– uzupełnienia szeregów plutonów kompanii,
– kontroli linii komunikacyjnych nieprzyjaciela na podległym terenie,
organizowania i osłony przerzutów jeńców alianckich zbiegłych z niewoli niemieckiej.
W czasie wykonywania jednego z zadań, w potyczce z patrolem nieprzyjaciela został ranny. Uniesiony z pola walki, leczony jest w Paczółtowicach następnie w Krakowie. Komplikacje w leczeniu powodują jego zgon w październiku 1944r. Nie doczekał chwili której tak bardzo oczekiwał. Chwili klęski znienawidzonego niemieckiego wroga, do czego przyczynił się całą swą pełną poświęcenia żołnierską służbą i walką.

Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Paczółtowicach.

>>>><<<<