Wyrwa Józef – syn Piotra

ps. „Wiktor”

ur. 1899 r. w Czatkowicach

W 1917 r. zostaje wcielony do Armii Austro-Węgier. W szeregach 13-go Pułku Piechoty Armii Austriackiej walczy na froncie włoskim w Alpach. Po urlopie rekonwalescencyjnym po przebytej chorobie w szpitalu w Wiedniu, zostaje przydzielony do 32-go Pułku Piechoty A.A. Koniec października 1918 r. zastaje go w Batalionie Zapasowym Pułku stacjonującym w Bochni. W batalionie służyli w większości Polacy. Gdy więc 31.10.1918 r. nadeszła wiadomość że Austria rozpadła się oficer Polak przejął dowództwo batalionem i rozpoczął organizowanie pułku piechoty już Wojska Polskiego, który przyjmuje nazwę, 2-gi Pułk Strzelców Podhalańskich. Jako już frontowy żołnierz obejmuje dowództwo drużyny w plutonie 3-ciej Kompanii 1-go Batalionu, otrzymuje awans na stopień kapral. Z batalionem zostaje przerzucony w grudniu 1918 r. do Sanoka a następnie do walki z ukraińcami usiłującymi zbrojnie opanować ziemie podkarpackie.

Bierze udział w walkach na froncie ukraińskim o Krościenko, Chrynów do kwietnia 1919 r. W miesiącu maju 1919 r. z batalionem zostaje przerzucony do Rawy Ruskiej skąd wojska ukraińskie zostają wypierane na Dobrosin, Kamionkę Strumiłową, Krasne, Podkamień gdzie frontem batalionu napotykają nowego przeciwnika Sowiecką Armię Czerwoną.

Po walkach z oddziałami sowieckimi o miejscowości Ożydów, Cyków, Koniuszkę, w lipcu 1919 r. zostaje przerzucony z batalionem na Pokucie gdzie strzeże granicy z Rumunią, potem w rejon Drochobycz – Stryj, dla ochrony granicy z Czechami, do marca 1920 r.

Ze Stryja z pułkiem skierowany zostaje w rejon Dubna i Olewska i bierze udział w kwietniu 1920 r. w ofensywie na Kijów.

Po walkach z armią czerwoną o Malin i na przedmieściu kijowskim na wschód od Darnicy, bierze udział w walkach przerwania pierścienia okrążenia pod Owraczem i w osłonie odwrotu przez Dawigródek, Pińsk, Kobryń, Brześć nad Bugiem gdzie walczy w obronie twierdzy i dalej pod Kock. W czasie koncentracji wojsk polskich nad Wieprzem awansuje na stopień plutonowy obejmując dowództwo plutonu.

W ofensywie sierpniowej 1920 r. przeciw sowieckim najeźdźcom z 2-gim Pułkiem Strzelców Podhalańskim w składzie 21-szej Dywizji Górskiej bierze udział w walkach o Łuków, Siedlce, Białystok.

Dalej w bitwie nad Niemnem o Kuźnice, Grodno. Po zakończeniu działań wojennych na froncie wojny z bolszewikami i postoju w rejonie Oszmiany, odjeżdża w listopadzie 1920 r. z pułkiem do Sanoka. Zdemobilizowany w kwietniu 1921 r. przechodzi do rezerwy.

We wrześniu 1939 r. z mobilizacji nie dociera do pułku. W październiku 1939r. nawiązuje na terenie Krzeszowic kontakt z Armią Podziemną S.Z.P. potem Z.W.Z. przyjmując pseudonim „Wiktor”.

Organizuje sekcje – piątki na terenie Czatkowice – Czerna tworząc 3-ci Pluton Placówki kryptonim „Sternik” Pod-Obwodu Z.W.Z. Krzeszowice.

Od 1942 r. jest dowódcą 3-go Plutonu, 1-szej Kompanii, 1-go Batalionu Armii Krajowej Obwodu Krzeszowice, następnie od 1944 r. 12-go Pułku Piechoty Armii Krajowej Obwodu Krzeszowce.

Zwolniony ze służby w Armii Krajowej 19.01.1945r.

Na rozkaz stawia się przed Komisją Likwidacyjną dla Spraw Armii Krajowej, Obszar Południowy, Okręg Kraków – Obwód Krzeszowice, zostaje awansowany do stopnia Starszy Sierżant z cenzusem oraz zostaje odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

>>>><<<<